Cele projektu: poszerzenie wiedzy uczestników i odbiorców projektu o wielokulturowym dziedzictwie regionu, rozwój umiejętności uczestników w zakresie kompetencji kluczowych, poszerzenie oferty turystycznej Ziemi Kłodzkiej,zaproponowanie młodzieży formy spędzania wolnego czasu, kształtowanie tożsamości lokalnej uczestników, zorganizowanie zajęć pozalekcyjnych (w szkole) i terenowych dla młodzieży, zaprojektowanie trasy turystycznej oraz gry terenowej – Questu w miejscowości Piszkowice, k. Kłodzka.
Piszkowice to jedna z najstarszych miejscowości Ziemi Kłodzkiej. Wzmiankowane po raz pierwszy w 1340 r. jako Piscowicz były już wówczas wsią lokowaną na prawie niemieckim. Nazwa wsi pochodzi od słowa „pesek” (cz. pisek) – piasek. W tym samym roku źródła wymieniają po raz pierwszy kościół parafialny p.w. św. Jana Chrzciciela.
Od XIV w. Piszkowice były główną siedzibą kłodzkiej gałęzi starego, czeskiego rodu rycerskiego von Haugwitz, w których posiadaniu pozostawały do schyłku XVIII stulecia. Pierwszym znanym właścicielem wsi był Otto von Haugwitz.
Początkowo wieś dzieliła się na trzy części: wolne sędziostwo (majątek sołtysa), rycerską oraz kościelną. W czasie wojen husyckich w XV w. Piszkowice zostały splądrowane a zamek Haugwitzów i miejscowy kościół spalono. Po ustąpieniu husytów wieś szybko podniosła się ze zniszczeń wojennych.
W latach r. we wsi funkcjonowały dwa odrębne majątki rycerskie zwane: Piszkowicami Dolnymi oraz Piszkowicami Górnymi. Pierwszy z nich obejmowała folwark z młynem, z kolei w drugiej znajdował się kościół oraz zamek.
Zmienne koleje losu wieś przechodziła w okresie wojny 30-letniej. Ówczesny właściciel Piszkowic, Diettrich von Haugwitz, który opowiedział się po stronie protestantów, po zwycięstwie katolickich Habsburgów, został ukarany konfiskatą dóbr. Odzyskał je w 1628 r. gdy powrócił do wiary katolickiej.
W 1722 r. Franz Anton von Haugwitz w miejscu dawnego zamku wybudował okazały barokowy pałac. Jego położenie przypomina zamek Książ. Do rozsławienia rezydencji przyczynił się m.in. król pruski Fryderyk II Wielki, który w 1778 r. spędził w nim… jedną noc.
Pod koniec XVIII w. Piszkowice były niewielką wsią, w której oprócz pałacu mieściły się dwa folwarki, kościół, szkoła, dwa młyny wodne, bażanciarnia, wapiennik oraz gorzelnia. Osada liczyła wówczas 195 osób, wśród nich było 5 rzemieślników. W kolejnym stuleciu liczba mieszkańców systematycznie rosła: 250 (1820), 304 (1845), 460 (1880).
W 1819 r. Piszkowickie dobra Haugwitzów przeszły w ręce barona Friedricha von Falkenhausena, a następnie jego spadkobierców. W 1893 r. wieś zakupił bankier wrocławski Wolfgang Moritz von Eichborn, zaś w 1920 r. należała do kapitana Salfelda.
U schyłku XIX w. Piszkowice były miejscowością turystyczną, a ich głównymi atrakcjami były pałac z tarasem widokowym oraz przepięknym parkiem, a także miejscowy kościół.
Po 1945 r. Piszkowice zachowały rolniczy charakter. W oparciu o zachowane zabudowania folwarczne założono Państwowe Gospodarstwo Rolne. We wsi działała ponadto szkoła (przejściowo w pałacu do lat 90-tych), a obecnie również Zakład Leczniczo-Opiekuńczy dla Dzieci prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej. Spośród działających we wsi instytucji wymienić należy: świetlicę wiejską (od 2006 r.), Koło Gospodyń Wiejskich oraz Ochotniczą Straż Pożarną. Piszkowice bogate są ponadto w wiele zabytków (kościół, kapliczki i krzyże przydrożne z XVIII - XX w., domy zabudowane w tzw. stylu sudeckim).
Marek Królikowski
.jpg)
